Yavaş Ebeveynlik İçin Savunma

Bir nefes alın. Çocuklarımızla oturun. Daha çok gülün, daha az acele edin.

Eylül yaklaştıkça ve yeni okul yılına başlamaya hazırlandıkça, birçok ebeveyn, çocuklarının hayatlarının her yönünü düzenleme, planlama ve organize etme baskısını hisseder. Organizasyon becerilerimiz, aktiviteleri, rutinleri ve okul hazırlıklarını bir arada yürütmekle sınanır. Ancak bu koşuşturmanın ortasında, bazı ebeveynler çocuklarını yetiştirmek için daha yavaş ve bilinçli bir yaklaşımın faydalarını keşfetmeye başlıyorlar.

Yavaş ebeveynlik, modern hayatın hızlı temposundan bir adım geri çekilip, çocuklara kendi ritimlerinde dünyayı keşfetmeleri, öğrenmeleri ve büyümeleri için alan bırakmak demektir. Her anı yapılandırılmış aktivitelerle doldurmak yerine, yavaş ebeveynlik, yapılandırılmamış oyunu, anlamlı ilişkileri ve çevrelerini keşfetmelerini teşvik eder.

Yavaş ebeveynlik savunucusu Carl Honoré, bu yaklaşımı şöyle açıklıyor:

"Yavaş Ebeveynlik, eve denge getirmekle ilgilidir. Çocuklar çaba sarf etmeli, zorlanmalı ve kendilerini aşmalı, ancak bu, çocukluğun bir yarış olduğu anlamına gelmez. Yavaş ebeveynler, çocuklarına dünyayı kendi koşullarıyla keşfetmeleri, yetişkinlerin müdahalesi olmadan oynamaları ve hatta can sıkıntısıyla başa çıkmaları için bolca zaman ve alan verir. Sonuçta, çocuklar düşünmeyi, yaratmayı, sosyalleşmeyi ve şeylerden keyif almayı bu şekilde öğrenirler; bu onların kim olduklarını keşfetmelerinin bir yoludur, ne olmalarını istediğimizin değil."

Denise Pope - Stanford Üniversitesi Eğitim Fakültesi’nde kıdemli öğretim görevlisi olan Denise Pope, çocuklar için her gün oyuna, boş zamana ve aile zamanına ihtiyaç olduğunu vurgular. Bu öğelerin çocukların zihinsel sağlığı için kritik olduğunu belirtir. Çocukların zamanını aşırı yapılandırmanın, sağlıklı gelişim için gerekli olan serbest oyun süresini tehlikeye atabileceğini söyler.

‍

"Eski zamanlardaki 'dışarı çık ve gün batana kadar eve gelme' günleri geride kalmış olabilir, ancak ebeveynlere çocuklarına daha fazla oyun ve boş zaman sunmaları için fırsatlar aramayı öneriyorum"

diyor Pope.

‍

Bunun bir yolu, çocukları az gözetimle parka göndermek ya da okul sonrası programları arasından, çocukların yönlendirdiği oyunu vurgulayanları seçmektir.

Aile Zamanına Öncelik Verin Çocuğunuzun yaşı ne olursa olsun, onlarla konuşmak ve onları anlamaya çalışmak önemlidir. Akşam yemeği ya da başka belirli bir zaman diliminde telefonları bir kenara bırakın, birbirinizin gözlerine bakın ve günlerinizi konuşun. Erken yaşlardan itibaren aile oyun geceleri ve sohbet geceleri başlatın!

Değerlerinize Göre İletişim Kurun Anaokulu ve okul günlerinden sonra genellikle performans, notlar, başarılar ya da kilometre taşlarına odaklanan sorular sorarız. Ancak burada önemli olan, çocuklarımızın stresle başa çıkabilmeleri, diğerleriyle geçinebilmeleri, yaratıcı olabilmeleri gibi becerilere de odaklanmak olmalıdır.

Akademik mükemmeliyet konusunda gereğinden fazla endişeleniyoruz. Asıl odaklanmamız gereken şu olmalı: Dayanıklılar mı? Stresle başa çıkmayı biliyorlar mı? Başkalarıyla iyi geçinebiliyorlar mı? Yaratıcı düşünüp, kalıpların dışında hareket edebiliyorlar mı?

Can Sıkıntısını Kucaklayın Can sıkıntısı yaratıcılığın, içe dönüklüğün ve bağımsızlığın doğmasına sebep olur. Çocuklarınızın canı sıkıldığında onlara birkaç öneride bulunun, örneğin kitaplarına göz atmaları, boyama kitaplarıyla vakit geçirmeleri ya da oyuncaklarıyla oyunlar icat etmeleri gibi. Ancak bazen riskli fikirler de üretebilirler, bu yüzden onları gözlemlemeyi unutmayın.

Her Zaman Oyun İçin Zaman Bırakın Birleşmiş Milletler Çocuk Hakları Sözleşmesi’ne göre oyun, temel bir insan hakkı olarak kabul edilmiştir. Fiziksel, sosyal, zihinsel ve duygusal gelişim için hayati önem taşır ve çocukların sağlığı ve mutluluğu için temel bir unsur olarak görülür. Oyun sadece kalan zamanlarda yapılacak bir aktivite olmamalı, çocuklarınızın hayatında önemli bir yer tutmalıdır.